Υπάρχουν φορές που όλοι έχουμε ταυτίσει τη θέσπιση ορίων με κάτι αρνητικό. Δυσκολευόμαστε ή φοβόμαστε να θέσουμε τα όρια μας επειδή πιστεύουμε ότι δεν θα είμαστε αρεστοί στους άλλους. Αυτό μας γεμίζει με αισθήματα ενοχής, ντροπής και φόβου. Μπορεί να φοβόμαστε ότι θα πληγώσουμε τους άλλους ή ότι θα συγκρουστούμε μαζί τους. Από τη μία, αυτός μπορεί να είναι ο τρόπος που έχουμε μάθει να λειτουργούμε από όταν ήμαστε παιδιά, όταν δεν υπήρχαν σαφή και ξεκάθαρα όρια. Όμως, δείχνει τη δυσκολία οριοθέτησης σε οποιαδήποτε περίσταση και την έλλειψη κατανόησης της άλλης πλευράς, προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί από τον άλλον με τους δικούς του "όρους".
Η σαφής και ξεκάθαρη οριοθέτηση δεν είναι μια εγωιστική διαδικασία αλλά στοχεύει στην διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ του εαυτού και της διαθεσιμότητας μας απέναντι στους άλλους. Σημαίνει ότι σέβομαι τον εαυτό μου και ακούω όσα έχει να μου πει ο συνομιλητής μου, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει η ανάγκη αποδοχής. Σ' αυτήν την παγίδα πέφτουμε οι περισσότεροι, φοβούμενοι την απόρριψη από τον άλλον. Όσο χρειαζόμαστε την αποδοχή και την επιβεβαίωση των άλλων για να αυτοπορσδιοριστούμε, τόσο δυσκολευόμαστε να βάλουμε τα όρια μας.
Με απλά λόγια, οριοθετώ δε σημαίνει απομάκρυνση, δεν σημαίνει αποξένωση. Σημαίνει ότι ξεκαθαρίζω στον άλλον μέχρι ποιο σημείο μπορεί να παρεμβαίνει σε τομείς της ζωής μου και να με επηρεάζει. Τα πάντα, λοιπόν, πηγάζουν από εμάς. Αν δεν είμαστε εμείς καλά με τον εαυτό μας, πώς μπορούμε να είμαστε με τους άλλους γύρω μας;
Όταν αρνηθούμε κάτι σε κάποιον, είναι πολύ πιθανό να θυμώσει. Τότε, εμείς αισθανόμαστε ενοχές που τον απογοητεύσαμε, νιώθουμε υπεύθυνοι για το συναίσθημα που βίωσε (θυμός, θλίψη, απογοήτευση). Έτσι, καταλήγουμε να δεχτούμε και να πούμε το "ναι". Ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη στενοχώρια του άλλου και θεωρούμε ότι εμείς φταίμε για το πώς νιώθει. Στην πραγματικότητα, όμως αυτό δεν ισχύει. Τα συναισθήματα των άλλων δεν εξαρτώνται από εμάς και δεν μπορούμε να τα τροποποιήσουμε, καθώς ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα δικά του συναισθήματα. Το μοναδικό άτομο που είναι υπεύθυνο για τα συναισθήματα του είμαστε μόνο εμείς οι ίδιοι.
Συνεπώς, κάθε ανθρώπινη σχέση έχει ανάγκη τα όρια, ώστε να μπορέσει ο καθένας μας ξεχωριστά να σεβαστεί τον εαυτό του και να ξέρει ποιος είναι απέναντι στους άλλους. Μπορεί να σας φαντάζει δύσκολη μια τέτοια υπόθεση, όμως, πίστεψε με, θα είναι πολύ πιο εύκολη όταν τεθούν οι βάσεις ενός εποικοδομητικού διαλόγου και αμοιβαίου συμβιβασμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου